Mutlu yıllar herkese!
Sağlıklı, mutlu ve barış dolu bir yıl diliyorum tüm dünya için. Bu cümleden çok rahat depresif konulara kayabilirim fakat kendimi frenlemek durumundayım. İçinizdeki minik umut kırıntılarını da süpüren bir çok yazı ve tavırla her gün karşılaşıyorsunuz zaten. Boşverin 5 dakikalığına. Bir gecede bu değişimin yaşanmayacağı da aşikar ama biraz hayal etmenin kime zararı var ki?
Ben 2017'ye doğru hayallere daldığımda umut ve sevgi doluyorum. Dünyaya yeni bir canlı davet ettik ve 2017'de gözlerini açıyor. Bu dünyayı o ve onun gibi yeni misafirlerimiz için daha güzel hale getirmeye çabalamak artık boynumuzun borcu. Onları iyilik ve sevgi dolu bireyler olarak yetiştirmek ise hepsinden önemlisi. Hayır, herkes umut dolmak için çocuk sahibi olmak zorunda değil. Ama etrafınızdaki dostlarınızın veya hiç tanımadığınız birinin misafirlerine siz de katkıda bulunabilirsiniz. Değişim onların elinde, sizin de parçası olacağınız düşüncesi eminim ki güzel duygular yeşertecek içinizde.
Tüm bunları düşünürken hamilelikte 30. haftayı da tamamladım. Bu hafta ile ilgili söyleyebileceğim en önemli şey, karnımın dev hızla büyüyüp, gerilmeye devam ettiği. Ufaklığın hareketleri de aynı hızda devam ediyor ve dışarıya meksika dalgaları olarak yayılıyor.
Geçtiğimiz haftasonu İzmir'e arabayla gittik Can ile. Yolculuk keyifli ve konforluydu. Sadece yola çıkacağımız gün hafif bir grip ile uyanmıştım ve haftasonu boyunca da yer yer ağırlaşarak devam etti. Burun ve geniz akıntısı özellikle geceleri çok rahatsız ediciydi. Neyse ki toparlanmam çok uzun sürmedi ve herhangi bir ilaç kullanmak zorunda kalmadım.
Hastalığa rağmen İzmir'de geçirdiğimiz 2 gün çok keyifliydi. İlk gün salonun ortasına iki kocaman hurç açıldı ve içinden benim, kardeşim Orçun'un ve kuzenim Ada'nın kıyafetleri çıktı. Anneannem sağolsun, yer bol olunca bir çok şeyi saklamış. Hepsini arabanın arkasına yükleyip eve getirdik. Artık önümüzdeki ay içerisinde onları elemek var sırada. Bizim kız herşeyi giymeye kalkarsa, her gün bir defile düzenlemek durumunda kalabiliriz.
Bu haftalık diyeceklerim bu kadar. Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum. Güzel şeyler olacak hissediyorum. Hadi bu akşam biraz eğlenin, sevdiklerinizle sohbet edin, tombala falan oynayın ama güzel şeylerden konuşun.
Sevgiler,
Gizem xx
Sağlıklı, mutlu ve barış dolu bir yıl diliyorum tüm dünya için. Bu cümleden çok rahat depresif konulara kayabilirim fakat kendimi frenlemek durumundayım. İçinizdeki minik umut kırıntılarını da süpüren bir çok yazı ve tavırla her gün karşılaşıyorsunuz zaten. Boşverin 5 dakikalığına. Bir gecede bu değişimin yaşanmayacağı da aşikar ama biraz hayal etmenin kime zararı var ki?
Tüm bunları düşünürken hamilelikte 30. haftayı da tamamladım. Bu hafta ile ilgili söyleyebileceğim en önemli şey, karnımın dev hızla büyüyüp, gerilmeye devam ettiği. Ufaklığın hareketleri de aynı hızda devam ediyor ve dışarıya meksika dalgaları olarak yayılıyor.
Geçtiğimiz haftasonu İzmir'e arabayla gittik Can ile. Yolculuk keyifli ve konforluydu. Sadece yola çıkacağımız gün hafif bir grip ile uyanmıştım ve haftasonu boyunca da yer yer ağırlaşarak devam etti. Burun ve geniz akıntısı özellikle geceleri çok rahatsız ediciydi. Neyse ki toparlanmam çok uzun sürmedi ve herhangi bir ilaç kullanmak zorunda kalmadım.
Hastalığa rağmen İzmir'de geçirdiğimiz 2 gün çok keyifliydi. İlk gün salonun ortasına iki kocaman hurç açıldı ve içinden benim, kardeşim Orçun'un ve kuzenim Ada'nın kıyafetleri çıktı. Anneannem sağolsun, yer bol olunca bir çok şeyi saklamış. Hepsini arabanın arkasına yükleyip eve getirdik. Artık önümüzdeki ay içerisinde onları elemek var sırada. Bizim kız herşeyi giymeye kalkarsa, her gün bir defile düzenlemek durumunda kalabiliriz.
Bu haftalık diyeceklerim bu kadar. Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum. Güzel şeyler olacak hissediyorum. Hadi bu akşam biraz eğlenin, sevdiklerinizle sohbet edin, tombala falan oynayın ama güzel şeylerden konuşun.
Sevgiler,
Gizem xx
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder