Merhaba herkese,
Geçen hafta gün içindeki yoğunluğum ve akşamları yorgunluğun etkisiyle, 31. hafta yazımı istemeden biraz geçiştirmiş oldum. Bu yazıdan geçtiğimiz iki haftadan da bahsetmek istiyorum. İki haftadır içimi kaplayan genel bir hissiyat var; hamilelik sürecinin sonuna doğru yaklaştığımı farkediyorum yavaş yavaş. Bu his beraberinde farklı duygular getiriyor. Bir yandan çok heyecanlıyım, ailemizin yeni üyesi minik insan ile tanışacağız. Nasıl biri kendisi, nasıl görünüyor, sesi nasıl, huyları nasıl çok merak ediyorum. Bir an önce gelsin istiyorum. Diğer yandan ise karnımda sıcak sıcak yatarkenki konforu hem ben hem de onun kaybedeceğini düşününce bayağı endişeleniyorum. Biraz daha yavaş gelsin kavuşma günü diye geçiriyorum içimden. Sanırım son trimester'de çoğu hamilenin hissettiği şeyler bunlar. Yalnız değilim diye düşünüyorum, biraz daha rahatlatıyor.
Geçen hafta belki bu karışık hislerin de etkisiyle aşırı duygusala bağlamaya başladım. Minicik şeyler hemen gözlerimi dolduruyor, bazen kendimi ağlarken buluyorum, ağlamam bitince de aşırı rahatlamış buluyorum kendimi. Özellikle instagram'da dolanırken gördüğüm prematüre bebekler, sağlıklı olduklarını bilsem bile yeni doğan ağlayan ellerini kollarını sallayan bebekler bir anda gözlerimin dolmasına neden oluyor. Çok çaresiz, yardıma muhtaç ve minikler...
Yine bu iki haftada belirgin olan diğer bir his de 'nesting' dedikleri kuşlar gibi yuva hazırlama. Düşününce daha çok zamanımız olmasına rağmen, belki erken bir zamanda geldi içime bu his. Bir süre ayrı yatak odası hazırlamayı düşünmüyoruz. Bizimle birlikte yatak odamızda kalacak minik insan. Park yatağını daha önce almıştık, geçenlerde bir gün Can ile gaza gelip kurduk. Yatağın orda olması beni çok rahatlattı, hem gelene kadar da biraz alışmış oluruz o görüntüye.
Bu hafta kar'dan dolayı eve kapanmanın avantajını kullanarak annemle, İzmir'den getirdiğimiz benim, Orçunun ve Adanın eski eşyalarını ayıkladık ve yıkadık. Şimdi geriye yeni aldıklarımız ve hediye gelen şeyleri yıkayıp hazır etmek kaldı. Onları da önümüzdeki haftalarda yapmayı planlıyoruz. Fazla alışveriş yapmamamıza rağmen nasıl oldu bilmiyorum ama bir sürü kıyafet doldu. Bolca kusup, sıçıp pisletebilir kıyafetlerini, birini çıkarır diğerini giydiririz artık.
Fiziksel sorunlarım da biraz artmış bulunmakta, kalçamdaki ağrı artık daha da belirgin. Açılın kalçalar, oh oh, açılın da bebek geçsin rahat rahat. Arada çok yorgun olduğumda farkediyorum, yengeç gibi yürümeye başlamışım, hemen toparlıyorum kendimi.
Bu arada doulamız Şaylan ile doğum süreçlerinde yanımızda olması için anlaştık. Şimdiden çok farklı bir deneyim olacağından eminim hem Can hem de benim için. Yanımızda doulamızın olacağı fikri biraz daha rahatlatıyor beni. Unutulmaz bir deneyim olsun. Hem ben hem de tüm hamileler için.
Güzel dileklerle kapatayım.
Sevgiler,
Gizem xx
Geçen hafta gün içindeki yoğunluğum ve akşamları yorgunluğun etkisiyle, 31. hafta yazımı istemeden biraz geçiştirmiş oldum. Bu yazıdan geçtiğimiz iki haftadan da bahsetmek istiyorum. İki haftadır içimi kaplayan genel bir hissiyat var; hamilelik sürecinin sonuna doğru yaklaştığımı farkediyorum yavaş yavaş. Bu his beraberinde farklı duygular getiriyor. Bir yandan çok heyecanlıyım, ailemizin yeni üyesi minik insan ile tanışacağız. Nasıl biri kendisi, nasıl görünüyor, sesi nasıl, huyları nasıl çok merak ediyorum. Bir an önce gelsin istiyorum. Diğer yandan ise karnımda sıcak sıcak yatarkenki konforu hem ben hem de onun kaybedeceğini düşününce bayağı endişeleniyorum. Biraz daha yavaş gelsin kavuşma günü diye geçiriyorum içimden. Sanırım son trimester'de çoğu hamilenin hissettiği şeyler bunlar. Yalnız değilim diye düşünüyorum, biraz daha rahatlatıyor.
Yine bu iki haftada belirgin olan diğer bir his de 'nesting' dedikleri kuşlar gibi yuva hazırlama. Düşününce daha çok zamanımız olmasına rağmen, belki erken bir zamanda geldi içime bu his. Bir süre ayrı yatak odası hazırlamayı düşünmüyoruz. Bizimle birlikte yatak odamızda kalacak minik insan. Park yatağını daha önce almıştık, geçenlerde bir gün Can ile gaza gelip kurduk. Yatağın orda olması beni çok rahatlattı, hem gelene kadar da biraz alışmış oluruz o görüntüye.Bu hafta kar'dan dolayı eve kapanmanın avantajını kullanarak annemle, İzmir'den getirdiğimiz benim, Orçunun ve Adanın eski eşyalarını ayıkladık ve yıkadık. Şimdi geriye yeni aldıklarımız ve hediye gelen şeyleri yıkayıp hazır etmek kaldı. Onları da önümüzdeki haftalarda yapmayı planlıyoruz. Fazla alışveriş yapmamamıza rağmen nasıl oldu bilmiyorum ama bir sürü kıyafet doldu. Bolca kusup, sıçıp pisletebilir kıyafetlerini, birini çıkarır diğerini giydiririz artık.
Fiziksel sorunlarım da biraz artmış bulunmakta, kalçamdaki ağrı artık daha da belirgin. Açılın kalçalar, oh oh, açılın da bebek geçsin rahat rahat. Arada çok yorgun olduğumda farkediyorum, yengeç gibi yürümeye başlamışım, hemen toparlıyorum kendimi.
Bu arada doulamız Şaylan ile doğum süreçlerinde yanımızda olması için anlaştık. Şimdiden çok farklı bir deneyim olacağından eminim hem Can hem de benim için. Yanımızda doulamızın olacağı fikri biraz daha rahatlatıyor beni. Unutulmaz bir deneyim olsun. Hem ben hem de tüm hamileler için.
Güzel dileklerle kapatayım.
Sevgiler,
Gizem xx
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder