İşe dönmeye 1 ay kala

Çınarımla dolu dolu beş ay geçirdik. Beş koca ay. Koca adam oldu ÇınarımJ dönmelere yuvarlanmalara, sürünmelere başladı. Destekli oturuyor bile. Etrafını çok detaylı inceliyor, gülücükler saçıyor, gak guk dolu dizgin konuşuyor, tüm oyuncuklarını afiyetle şapırdata şapırtada yiyor. Elleriyle yanaklarımı sıkıyor, saçlarımı çekiyor, bazen yanaklarımı emiyor, elimi yakaladı mı ağzına götürüyor. Kesinlikle emzik almıyor. Hep eli ağzında. Ya sadece işaret parmağını ya da orta ve işaret parmağı birlikte emiyor. Çoğunlukla memede emerken uyuyor. Artık uyurken uyku arkadaşına sarılıyor. Gündüz uykuları dışarıda gezdirirken pusetinde. Bugün bir istisna ile dışarıda uyumadı ve eve gelince emip hemen uyudu tabi. Temiz hava çok iyi geliyor. Doğum öncesi çok yoğun 08-18 çalıştığım iş hayatım olduğumdan evde oturmanın bana nasıl geleceğini kestiremiyordum. Ama bu beş ay bebeğimle çok çok güzel geçti, evde hiç sıkılmadım diyebilirim. Bunda annemlere çok yakın oturmamın etkisi büyük. En büyük destekçilerimJ 1 ay sonra işe başlıyorum. 6 ay bitiminde geri dönmüş olacağım. Çınar’a annemler bakacak diye kafam rahat ama yinede içim biraz buruk. Bu son ayın keyfini çıkarmaya çalışıyorum. Ne zaman isterse o zaman emziriyorum. Çalışırken 1 haftalık tatili hasretle beklerken ve nispeten uzun bir zaman dilimi gibi gelirken şimdi kalan bir ayın su gibi akıp geçeceğini biliyorum. Bir ayım kaldı, çok az zamanım kaldı diyorum. Zaman algım nasıl da değişmiş, dönüşmüş…Lütfen 1 ayım hızlı akıp geçme, ağırdan ağırdan al kendini